Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Начное падарожжа

Дагарае маўклівасць сутоння.
Сотні знічак плануюць вандроўку.
Мой рамантык сабраўся ў пагоню,
Атрымаўшы начную пуцёўку.

Мой рамантык паправіў каўнер,
Узяў у рукі іскрысты ліхтар,
Пабяжаў ў сузорны аер,
Да ракі, дзе трымціць ясакар.

Сеў ён у засені на зарэччы,
Праганяе зацяты боль.
Успамінае, як на сустрэчы…
Ён збіраў пазалетась куколь.

Як рунела штодзённа пяшчота
З запавелым заранкам жыцця,
Як хацеў пачуць адзіноту
І хадзіў па шляхах забыцця.

Як ірвалася птушкай натхненне,
А трымалі зямныя рукі.
Як зімоў у начным трызненні
Маляваў на душы карункі.

Аксамітнае неба іскрыцца,
Узрушае прасторы душы.
Можа гэта рамантыку сніцца
Над ярмом звар’яцелай цішы?

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Начное падарожжа - Аляксандра Фагот