Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Трымціць на вятры ліст пажоўклы

Трымціць на вятры ліст пажоўклы
Адзін на адзін ён з сабой…
Увосень сырую ён змоклы,
А потым ужо пад зямлёй.

Жыццё нараджаецца – шчасце,
Жыццё адыходзіць – бяда…
Мы можам яго хутка скласці,
Яно ж як снег ці вада…

Як сонца ўзыходзіць, заходзіць,
Як дзень змяняе ноч.
Жыццё памірае і родзіць
Пад поглядам мудрых воч.

Людзей на зямлі, як тых лісцяў
І навошта ўсім нам тут быць?
…ліст памірае ўвосень,
Вясною каб зноўку ажыць.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Трымціць на вятры ліст пажоўклы - Алесь Борскі