Верш Па снезе

Разам па сугробам, па снезе ў калена,
ішлі мы на свет, матылямі кахання.
Шаптала на вуха,
мне мяцель-завіруха,
што каханне нятленна,
што надоўга, узаемна…

І сціскала руку маю, халодную
што даўно абязкровіла,
і пальчатку модную,
да касцей намазоліла.

Я правальваўся ў снег, падымаўся,
зноў ішоў, ад гарэлкі хістаўся.
Бачыў крылы твае за спіной,
абрываў іх… і зноў у запой…

Ты глядзела на сон мой хмяльны,
і звінелі пустыя збаны,
твае слезы душу маю мылі…
Ты ўцякла, адрасціў свае крылы.

Прачынаўся я раніцай п’янай
і шукаў, і глядзеў па баках.
А ў душы маей кволай і рванай,
усе сгушчаўся ў кутах яе жах.

І я зноў напрасткі за табой
бег па снезе, правальваўся зноў,
на марозе замерзла кроў,
вось такая пяшчота-любоў…

2015 г.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Сум па снезе Зноў смала замярзае на зрэзе, Пасівела зямля і, як бубен, гудзе, I па снезе сумуе, Сумуе па снезе: Пачынаецца снежань, […]...

Мой сад у снезе па калена Мой сад у снезе па калена Азяб у золь і снегапад… Табе не холадна, Алена? Табе не холадна, Алена? Табе […]...

Ноч на снезе Празрысты снежны бляск У цемрачнай начы Парушыць крок сабак Паўночнай цішыні. Люстэркам ліхтары На снезе зіхацяць. І моўчкі трактары У […]...

Я цябе не знайшоў На самы край свету ляцеў б за табой, на бераг пусты прыплыў бы, Рахель! Я сеў ў самалёт, ды мусіць […]...

Ты ўцякла ў мае сны Ты ўцякла ў мае сны, а імя – засталося, каб, адрынуты, сэрцам не згас без пары я. Сярод іншых пяшчотных […]...

Варта ў крылы паверыць свае Варта ў крылы паверыць свае, Трэба ў крылы свае паверыць, А нам смеласці ўсё не стае, Каб свой край на […]...

Твае цёмна-зялёныя вочы Твае цёмна-зялёныя вочы, Як магнітам мяне прыцягнулі. Твае цёмна-зялёныя вочы Цеплынёй маё сэрца кранулі. Твае цёмна-зялёныя вочы Глыбінёю душу паланілі. […]...

Pour le petіt ange Я шукаў, здаецца вечнасьць ужо прайшла. Ту адзіную, каханую сваю. А ты побач, ля мяне заўжды была, Сагравала душу позіркам […]...

Хтось прыроды пясняр, нехта славіць Айчыну Хтось прыроды пясняр, нехта славіць Айчыну, Я ж абраў сабе шлях – ён далёка не райскі: Мой радок для жанчын, […]...

Цi анёл, цi дэман У выблісках дзён хадзіў, блукаў. І тваё паднябессе шукаў, У цемры паўночнай не спаў На пекла прыступкі пазіраў. Не ведаў […]...

Мне патрэбны твае вочы Мне патрэбны твае вочы, каб глядзець ў іх да ночы. Мне патрэбны твае вушы, каб сказаць, што я не хлушу. […]...

Імя Праз гонi мiлыя здаля Глядзiць радзiмая зямля, Дзе ты глядзеўся у нябёсы I ў рэчку з возерам змаля. Туды вядзе […]...

Твае рукі Твае рукі, твае рукі нада мною, – Нібы лебедзі над белаю зімою. Як ласкава яны кружаць I са мной па […]...

Яня Толькі сонейка раніцай ўстане, З ім квяточны дыван пад сасной, Ўжо бяжыць трохгадовая Яня Адзінютка, сцяжынкай лясной. Маці з бацькай […]...

БАЛАДА ГЕНАДЗЯ КІСЯЛЁВА (19.03.1931-14.11.2008) Яшчэ не выпаў снег на шэрыя палі, А твой касцёр прыціх, каля якога мы Ніколі не баяліся вятроў зімы, […]...

Абветраныя далягляды Я люблю пазіраць, як раніцай Сонца ўсім раздае нарад, У празрыстай расе купаецца, Белым воблачкам уціраецца, Аглядае свой далягляд. На […]...

Шапаціць вясновый дождж Шапаціць вясновый дождж, З першым громам, бліскавіцай, Быццам у небе коціць хтось, Шар каменный па масьніцы, Быццам з гэтым непакоем, […]...

Філёсаф і карова Палаяўся філёсаф са сваею дзеўкай, пайшоў напіўся з гора самробнаю гарэлкай. I ў спіртОвым духе, не правячы нагамі натрапіў на […]...

Птушыныя гнёзды пад снегам заснулі Птушыныя гнёзды пад снегам заснулі, Дрымотную пражу завеі прадуць. А хочаш – зімой закукуюць зязюлі, Мядовыя росы на дол упадуць. […]...

Змаганне сілай Змаганне сілай З усім, што зноў Вядзе нас у цемру, Акоў, вякоў… З усім, што сонца Закрыла зноў… З усім, […]...

Шчасце…Гора Над заросшай над поймай збялелай, дзе імгла разышлася ў бакі… На траве слёзы ранку знямелі – гэта слёзы мне роднай […]...

Алесі Дзеці – гэта шчасця для тых, Хто жадае іх нараджэння, Мая дачушка, успамін маіх- Мільён, ад твайго з`яўлення. Твой першы […]...

Рамонак і пчолка Пакахаў рамонак залатую пчолку, Туліць да прынцэсы жоўтую галоўку, На руках-лісточках гойдае, мілуе, Шараю гадзінай да яе чаруе. Апускае вочкі […]...

Ён пайшоў Ён пайшоў і змяшаўся з чужымі ценямі, Зблытаў свае сляды з чужымі слядамі, Яго твар, быццам мохам, парос летуценнямі, і […]...

Твае слёзы Ты казаў, што мужчыны не плачуць… А твае даражэйшыя вочы Былі сёння ў слязах, не йначай. Ці прасохнуць яны да […]...

Лістапад за астатняй лістотай Лістапад за астатняй лістотай шле паўночных вятроў чараду. Я па снезе, што выпаў употай, да цябе на спатканне іду. У […]...

Свіння Сёння мылі свінку – шаравалі спінку, Вушкі адмывалі, з лейкі палівалі, выціралі ручніком, а яна ад нас – бягом, Ў […]...

Ты не мастак! Ты не ствараеш цуд Ты не мастак! Ты не ствараеш цуд, Узяўшы фарбы з неба… Ты шукаў Гармонію жыцця так доўга тут…. Ідэямі хварэў…Не […]...

Хвалі ў душы Хвалі ў душы Было лёгка раней на душы, Чыстым донца. Ні хмурыначкі, ні дажджыначкі, Толькі сонца. Крыху ўзнімецца хваля мутная- […]...

Стрэну шчасце з табой назаўжды! Душаць слёзы мяне. Плывуць слёзы. Расплываецца ў іх далягляд Я даўно як сцякельца цвярозы, Хоць з сябрамі і выпіць бы […]...

БАЛАДА ПАЎЛЮКА ТРУСА (6.05.1904-30.08.1929) “Падаюць сняжынкі-дыяменты-росы”, Падаюць бялюткі за тваім вакном. І бяжыць юнак па першым снезе босы Да труны з жытнёвым просценькім […]...

БАЛАДА НАТАЛЛІ АРСЕНЬЕВАЙ (20.09.1903-25.07.1997) Далёка, нібыта ад сонца, ад маці-краіны З Малітвай у сэрцы за родны самотны народ, Глядзела ў чужыя нябёсы яна, […]...

Каханай Улад Скамарох КАХАНАЙ Шукаў цябе я ўсё сваё жыццё… Была складаная, віхурная дарога. Каханне разарвала павуццё І адышла пакутная трывога. […]...

Зноў Ты мяне прыручыў, як лясную птушку, Салодкім напевам засадзіў у пятлю. Скраў з майго твару дзіцячую ўсмешку. Аддала ўсё, нават […]...

Кніга ў хаце–сябар, а не госць Кніга ў хаце-сябар, а не госць Хацела ціха вышмыгнуць із хаты Ды ўсё ж паспела маці затрымаць, Адводжу ўбок я […]...

Забыла я тваё імя Забыла я тваё імя, Не ведаю, калі згубіла, Імя якое засланіла Тваё імя, тваё імя… А помню, як у цішыні […]...

У АПОШНІ РАЗ Засмяглі вочы ў стомленым чаканні, Палынна-горкім позіркам лаўлю Тваё такое блізкае дыханне, Тваё “Мая на ўсё жыццё. Люблю…” І стоена, […]...

Я лічу да трох…спыніўся Я лічу да трох…спыніўся. І далей душа не лічыць… У табе я памыліўся, Толькі вочы слёзы крышуць. Толькі неба шчэ […]...

Браслаўскія азёры Браслаўскія азёры – Прасьветлая вада. Купаюцца тут зоры – І гіне ўся бяда. А хаты, агароды Сьвітання сырадой П’юць, як […]...

Каб жыцьцё сваё не зьнехтаць Каб жыцьцё сваё не зьнехтаць І да згубы не аддаць – Душу выкінь, чорным вехцем, Хлеб штодзённый адрабляць. Як заплача […]...